γαμιστερος χαμος

Ο χαμός πήγε ακλαυτος στον βωμό της συγκρότησης.
ξαφνου χωρίς σαφή αιτία βυθίστηκαμε στην σαφήνεια και αφησαμε την επαγωγική λογική να μας απαγαγει.

Κι όταν κάποτε ένας έβγαινε να πει κάτι που δεν έβγαζε νόημα παρά μόνο στην προσωπική του παράλογη ιδιοσυγκρασια, χάος τον πλυμμυρισε,  χαμω τον ανάγκασε να σταθεί στα γονατα εισεπραξε τοσο μηδαμινου πλουτου σχολια που μονο η αφελεια του τον εσωσε απο την διαννοητικη δυσπραγια.

Επειδή η ανάρτηση έπρεπε να έχει έναν Ευθυμο τόνο θαθελα πολύ να μη βαριεμαι να φωτοσοπιασω ένα μειδιαμα στα χείλη. Ενός τόνου να κλείσει το κεφάλαιο ακραία κρυοκωλο χιούμορ. 

τελικα παω απτο κακο στο πιο ακαταλαβιστικο.

τοσο καλα περασε τουτο το ΣΚ αλλα αν κατσεις κ σκεφτεις ποσο λαθος λογοι οδηγησαν σε επιτυχια τοτε θα καταληξεις να γραφεις σε ενα ημιακαταλαβιστικο παραληρημα σε μπλογκ που δεν αρχινσε ακομα γιατι το γαμωτο περασε φευγαλεα απο τον προμετοποιαιο λοβο.

η εβδομαδα καταδικαζεται σε συγκινησιακη ακινησια γιατι καρδιοπαθειες απτις πολλες συμπαθειες δεν παθαινεις αλλα και αμα δεν σταξεις πατο, να καθεσαι ανημπορος ενω ολα γυρω σε προσπερναν χωρις να σε νοιαζει πως θα εκτιμησεις την μετριοτητα που εισαι, και το νιωθεις, και το ξερεις,  οτι οι στιγμες μεγαλειου σου ειναι οσο πολυτιμες οσο κ σπανιες.

καποια στιγμη πρεπει να γραψω κατι για την αυτοπεποιθηση , εχω την πεποιθηση οτι θα εχει τεραστια απηχηση. τι διαολο, οι συγγραφεις φαντασιας γραφουν για κατι που δεν υπαρχει οποτε γιατι να υστερω εγω; και γιατι να γινομαι υστέρω που υστερω; μηπως πρεπει το υστερημα μου να το στερησω απο μενα, να πανε ολα στα χαμενα , να μου δωσω μια ευκαιρια δυστυχιας ακομη μπας κ μπορεσω να γραψω κατι που η φραση λογοπαιγνιο να μην παιχνιδιζει για κανενα λογο στο μυαλο του αναγνωστη;