Δεν Εχω Ιδέα!!!!

προτιμαμε το προτιμοτερο και χανουμε τα χαμενα
χαιρομαστε για την χαρα μας κ ευθυμουμε ευτυχισμενα
και αφου εχουμε δει τι εχουν δει ολοι οι αλλοι
σκυβουμε μη χασουμε την ομοιομορφια, το κεφαλι.

και εγκλημα δεν θεωρουμε μα δεδομενο
αυτο που ολοι πλην κανενος θεωρουμε πεπραγμενο
και στεκουμε εκει βουβοι, αδημονοντας μια τσιριδα
που δεν θαρθει οσο  φιλαμε το ξυλο μα τρεμουμε την ακιδα.

αν επρεπε να γραφω μονο αν ημουν καλα
καλα καλα δε θαγραφα
και καπου καπου λεω τα γραφω για να μη χρειαστει να τα κανω
μα εδω ειμαι κ συνεχιζω σαν τον αλεπουδελη που τους εβλεπε να πεθαινουν κ εμπνεοταν στο νησι γραφοντας τον υμνο στην ελευθερια, κ εσεις δεν πεθαινετε αλλα κ εγω σας αξιζω με την αταλανοσυνη μου.

δεν ξερω αν τρωγεσαι να γραφεις αλλα πιοτερο δεν ξερω αν τρως
αλλωστε γιαυτο που πειναω η πεινα δεν ηταν ποτε γιατρος
μα ειναι μακρυα και με καθε στιγμη ολο κ περισσοτερο με λησμονει
κ αν δεν την ποθουσα παραφορα ισως κ ναγραφα κατι που θαχε κ νοημα ισως κ να τελειωνε με την λεξη στιγμη

καπου καπου πρεπει να αφηνομαι να νικαει ο καλος στο τελος
η πορνη η αριστοτελικη καθαρση μπορει να παιζει το ρολο του οπιου αλλα
η πορνη ειναι πολυτιμη κ εγω αν κ απενταρος, φτωχοτερος χωρις αυτη.

ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟ " Ό,ΤΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ "

Ειχε καιρο να περασει τοσο καιρο τοσο "τον κακο του τον καιρο"
μια μερα χωρις εμφανη λογο ευτυχιας (κ εν πασει περιπτωσει σιγα τους λογους δυστυχιας μας)
γεμισε με χαρα σαν καστανο που ξεχειλιζει απτην κοιλια της γαλοπουλας.Κ ηταν τοσο επιθυμητη αυτη η χαρα που ξεχασε να την ρωτησει πως κ απτα λημερια του, απλα την ενιωθε κ χαιροταν σα χαζοχαρουμενος μπλογκοβλακας που εχει γραψει 7 φορες τη λεξη χαρα σε μια παραγραφο.

    Αλλα θυμηθηκε να θυμηθει να ρωτησει τη χαρα προς τι η βιζιτα,  γιατι οπως θυμοταν μικρος πολλες φορες χαιροταν χωρις να ξερει τον λογο κ ξαφνικα ενω θυμοταν οτι τον ηξερε τον πουστη, με ενα βινυλιοφθορο πηδημα βελονας  πικαπ, ανταμωνε η ληθη την χαρα κ ξεχνουσε η χαρα τη ληθη και η μανα το παδι κ σαν ηλιθια που ειναι η χαρα εφευγε ξαφνου εντελως αδικα κ απροσμενα μονο κ μονο γιατι απλουστατα ξεχασε γιατι ειχε ερθει. Εντελως βλαμμενη κ αυτη αντι να μεινει να τη χορτασουμε λιγο που ξεροσταλιασαμε στη λυπη που θυμαται παντα η σκροφα το δρομο, εφυγε κ εδω που τα λεμε εφευγε την εκανε αλεκος κ μην την δειτε.

αλλα αυτη τη φορα της δειξαμε της χαρας... πανω που πηγε να φυγει η μαλακω, γραψαμε ενα αυτοπεριγραφικο αρλουμποειδες ποστ και η χαρα αν κ ξεχασε γιατι ειχε φυγει, ηρθε εδω κ θα σταματησω να πληκτρολογω γιατι καθομαι κ την κοιταω στα ματια κ της εξηγω οτι ειναι εντελως αδικο να φευγεις οταν ξεχνας γιατι ηρθες, μεινε και θα φροντισω να θυμηθεις οτιδηποτε, στην αναγκη θα σου πω ψεματα κ φιοριτουρες κ αηδιες κ θα μεταχειριστω οτι πειθαναγκαστικο κ μη λογο εχω κρυμμενο καλα στο ρετιρε και θα σε κανω να μεινεις για οσο καιρο θελω. και θα μου δωσεις εσυ την ευκαιρια να ξεχασω γιατι ηρθες  και να σε στειλω εγω με τη σειρα μου στο γεροδιαολο να πας καριολα πουρχεσαι οποτε σε βολευει και φευγεις οποτε σε εχω περισσοτερη αναγκη. να πας να γαμηθεις μαλακω που με βαζεις κ γραφω βρισιες αντι να τις φωναζω να ξεθυμανω σωστα κ οχι να βλεπω μετα απο 10 χρονια τι μαλακιες εγραφα τοτε κ τι αθλιοβρισιδια...

εν κατακλειδι,

Γεια σου χαρα μωρο μου! ελα κ ας ξεχασεις γιατι ηρθες...

ΚΑΚΟ ΨΥΧΡΟ Κ ΑΝΑΠΟΔΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Μαυτη την αναλογια τυχης - γκαντεμιας αγορι μου δεν πας πουθενα. Ολα σου κανουν νερα κ εσυ μουσκεμα παλευεις να καταλαβεις α απο δακρυ πνιγεσαι η απο ιδρωτα.
Οι διακοπες πεπερασμενες αρκετα για να τις θεωρησεις επαναστατικα ομορφες.
Ευτυχως η μπριζολα η μοσχαρισια ψημενη ως χρη, διεγειρει τους γευστικους μου καλυκες κ οι σιελογονοι παραγουν αυτο που φτυνουμε για να αντιμετωπισουμε την τριβη. Κριμα βεβαια που η γαστροεισοφαγικη παλινδρομιση τιμωρει τις γαστριμαργικες σου περιπετειες με επισκεψεις λατρειας στη λεκανη της τουαλετας.
Κ ο υπνος συνεχιζει την ασταθη του πορεια προς το χαραμα. Πότε λιγος, πότε διαλειματικος, ποτέ αρκετος, ποτέ γραμμικος.
Κ το χειροτερο ειναι οτι εχω την διαυγεια να συνειδητοποιω οτι τα γραφομενα μου δεν εχουν καμια σοβαρη αξια ωστε να να τα εκτιμησω. Ναχαν αξια να αποζητω την μιζερια ναμου δινει εφαλτηριο γαμωτο.
Ενα τελμα κ ενα τερμα να πλανιεται στον αερα,συμπεριφορες και η αισθηση το οτι εχω ξαναυπαρξει εδω κ απο εδω κ περα ετσι θα ειναι,να απομακρυνει κ να αοομακρυνεται.
Αυτο πουμοιαζε δυσθεωρητο κ  ανικανο χτες,αμφισβητειται σημερα για να δωσει ευκαιρια στο αυριο να χαραξει οπως ο ηλιος κ μια πορεια εναντια στο status quo της χτεσινης λογικης.
Οποτε κολυμπαω,πεταλαρω καιωτρεχω σαν να με κυνηγανε γιατι ισως θελω να αφησω κατι πισω ,χωρις ωστοσο να το αφησω να παρει ουτε μιση αποφαση χωρις να με λαβει υποψη.
Και

Ελπιζω να βγει κατι,ισως να βρει κατι
Ισως να βγει κατι και ελπιζω ναβρει κατι.

Αν περιμενεις κατι να βρεθει,ψαξτο. Δεν θα το βρεις αλλα θα καταλαβεις γιατι περιμενες να βρεθει αντι να το αναζητησεις,να το ενοχλησεις να ενσωματωσεις ολες τις αισθησεις σου, να το κανεις να ασφυκτια απο σενα και να του αφηνεις επιγευση κατι ανεκπληρωτο.