η σοφια της νυκτας εγγειται στην καταγραφη της εστω και υποδεεστερης απο την της ημερας...
τι κι αν η αξια της μετριεται σε ποσοστο αλκοολ επι του αιματος,
ισως τελικα να εχει κανεις τις αναστολες να γραψει κατι που τον ενοχλει, που τον καιει, που πεθαινει και μονο στην ιδεα να το ξεφορτωθει απο τους κουρασμενους του ωμους και να αφησει τον αναγνωστη με την υγρη φαντασιωση οτι γινεται μερος σε κατι που περιλαμβανει μια ανθρωπινη ζωη ενδεχομενως ή μια ανεκλπηρωτη φαντασιωση απογυμνωμενη απο αναστολες και σκληρα ταμπου...

η πραγματικοτητα ενδεχεται ομως να διαφερει ελαφρα απο την εντυπωση περι αυτης ως δοθηκε...

κατα τα
αλλα τι ομορφη και μαγευτικη νυχτα... εξω κανει ζεστα και υγρασια και μεσα κανει φουτζιτσου και οζζυ με λιτα φορντ...

ολα τα προβληματα τελικα ξεκινανε και τελειωνουν απο το ποσο ικανοποιημενοι ειναστε με τις σχεσεις μας μ το αλλο φυλο. ξερω μονο να το πιστευω για να εχω κατι να αποδειξω την επομενη φορα που καποιος θα με αποκαλεσει ανασφαλη...

ομορφο πραγμα το μπλογκ μονο οταν οι μυχιες σκεψεις σου δεν γινονται καμβας στην λογικη καποιου αλλου...

και αν ηταν θαλασσα, τα νερα της τοσο γαλανα οσο μια παρομοιωση αγγελικα πλασμενη να υπηρετει τον ανιερο τουτο σκοπο, κι αν ηταν στερια, η εκταση της δεν θα γεμιζε παρα στρεμματα ομορφιας

κια αν ηταν ουρανος η ασαφεια, θα επαιρνε το ποιο ομορφο φανταστικο της προσωπειο που θα εκανε παρεα μαζι με τις αλλες καταπληκτικες παρομοιωσεις της φαντασιας μου γυρευοντας απο εσε τιποτα αλλο απο το να εισαι εκει να με στειλεις στο διαολο οταν i least expect it και να μου εφαρμοζεις ενεσεις αυτοεκτιμησησς οταν το ναδιρ γινεται αδυναμο να περιγραψει ποσο ασχημα νιωθω για το εγω μου...


αντε και καλες περιπτυξεις με πολλαπλους συνροφους...

εκτονωση της εκκενωσης

λοιπον...
εκει που ειμαι ηρεμος και χαλαρωνω μετα τη δουλεια...........


Τσουπ!!!!! ερχονται ενα, ενα τα διαολια και με σερνουν αναποδα απο τα μικρα δαχτυλα των ποδιων μου.

γεμισε ο τοπος φαφλαταδες αυτοκλητους σωτηρες και τυπους που"παιρνουν τον νομο στα χερια τους"

γερη παυση... μονο που το σκεφτηκα δλδ με επιασε μια ζοφερη αναγουλα και η ανεπιστροφη βαλβιδα μου κανει επιστροφες καταστροφες διαστροφες και δεν ειναι αστειο...



Μονος μου ειμαι που πιστευω οτι η Δημοκρατια ειναι λυση ακομα και στα προβληματα που θα προκυψουν αυριο;

ως γνωστον στην δημοκρατια υπερισχυει η θεληση των πολλων.
αμα κοφτεσαι τοσο, παρε τηλεφωνα, μαζεψε υπογραφες, βγες στο δρομο, κανε συναυλιες, εν αναγκη πυρπολησου, κανε τελωσπαντων οτι μαλακια σε φωτισει η επιλεκτικη συνειδηση σου αλλα μη με σπας τα αρχιδια επειδη διαφωνεις μαζι μου και πιστευεις και εσυ οτι ολα στην ελλαδα ειναι σκατα και στο εξωτερικο ειναι ροδινα ή οτι ότι και να κανω δεν αλλαζει γιαυτο και δεν κανω τπτ.


αστα διαλα δλδ, πως ειναι δυνατον να κραζεις ρε γαμωτο για κατι τοσο μικρο και παροδικο ξεθυμαινοντας το αισθημα της οργης μεσα σου ενω μπορεις καλλιστα να την συσωρρευσεις και να την κατευθυνεις σε κατι το οποιο πραγματικα αξιζει;

μου θυμιζεις τις γκομενιτσες στο δρομο που κοιταν ενα αδεσποτο και γεμιζει αγαλλιαση η καρδια τους και εκνευριζονται οταν δεν την αφηνω να το ταισει γιατι της λεω θα μας ακολουθησει και θα το πατησει κανενα αμαξι

αλλα ειναι ευκολο να ξεθυμαινεις τα φιλοζωα αισθηματα σου που και που και τοσο μα τοσο ανωδυνο...

πανε μωρη ανευθυνη να υιοθετησεις ενα σκυλακι αμα θελεις πραγματικα να βοηθησεις την κατασταση...



ισως ομως και να μην το εννοουνε ολοι αυτοι, απλα να εμαθαν απο κουτσικα να γκρινιαζουν για να γινεται το δικο τους... για να σταματησω να νευριαζω ειμαι διατεθειμενος να πιστεψω οτιδηποτε. παω να κανω ενα κρυο ντους να εχω αλλα προβληματα να ασχολουμαι.

εισαγωγη στην μπλογκοσφαιρα

η πολυπλοκοτητα ειναι μια συχνα παρεξηγημενη εννοια.
συνηθως χρησιμοποιειται απο αδαεις και βλακες και χαζους που απλα δεν καταλαβαινουν την ομορφια των διττων νοηματων και απορριπτουν οτιδηποτε δεν ειναι μασημενη τροφη.

οσο αρνητικη εννοια ειναι ομως η πολυπλοκοτητα, αλλο τοσο ειναι και η σχεδον κακια (dirty word) απλουστευση. γιαυτην εχουν γραφει τοσα ωστε να εμπιπτει στην κατηγορια "μαλακια να ασχολεισαι(asshole-eisai) μαζι της" οπως εχει πει κ ο μεγιστος ντερτι χαρρυ αυτος εδω μπορει να μιλαει για καμια ωρα προσπαθωντας να αποδειξει την αξια της σιωπης...

αυτο το μπλογκ δημιουργηθηκε μια οχι πιο σκοτεινη απο τις υπολοιπες νυχτα, ωστοσο απεραντα και απυθμενα και ατερμων κοχλιας και σουξου μουξου μανταλακι και λοιπα εδωδιμα και αξεσουαρ...

πού ήμουν; Α!!! ναι, λοιπον τουτη την οχι διαφορετικη απο τις αλλες νυχτα κατι σαν να ραγισε μεσα μου, σαν να ακουσα way to much πεζα ποζεροτραγουδα και μου βγηκε μια αντιδραση περιεργη οποτε και ξοδεψα κανα πενταλεπτο να φτιαξω λογμο στο γκουγκλ και να επιλεξω ενα γαμωθεμα το οποιο μεχρι τουτη την ωρα δεν εχω δει.

ωντας ακομη στον προλογο και τεχνηεντως (my blog, my opinion) κωλυσιεργωντας βρηκα για τι θα ηθελα να γραψω.

δεν ξερω τι με κανει να θελω να το φωναξω αλλα ειμαι τοσο αθεραπευτα ντροπαλος που που καταργω καθε εννοια κυνηγου-θηραματος κυνηγημενου-επιτιθεμενου.

αν ξερω οτι δεν εχω ελπιδα, το πιδα με ήτα(η ηττα με ήτα) ξαλαφρωνω και μπορω να ειμαι ο εαυτος μου, με οτι συνεπαγεται αυτο στην αυτομαστιγωση μου, αυτο πεποιθηση ηθελα να πω(περιεργο πως η αυτοπεποιθηση ηχει υποπτα σαν την επιθεση).

αλλα απαξ και καταλαβω πως ανταποκρινεται το αλλο φυλο στα θελγητρα μου μουλαρωνω και ντρεπομαι τοσο που μπορω να φτασω σε νηπιακο βαθμο συμπεριφορας δλδ τοτε που απλα κοροιδευαμε τα κοριτσια για την μη αντοχη τους στον πονο και παιζαμε ξυλο γιατι η τεστοστερονη εφτανε λιμιτ απ προτου ανακαλυψουμε τον αυνανισμο.

με λιγα λογια οταν επιμενω γουσταρω κ οταν-αν(με εμφαση στο αν) αποδωσει η επιμονη μου, γλυστραει η αυτοπεποιθηση μεσα απο τα χερια μου, φευγει σαν ασχημη παρομοιωση ξεστομισμενη ακολουθουμενη απο αμηχανια.

ευτυχως δηλαδη που δεν χρειαζεται συχνα να νιωθω τοσο ασχημα γιατι δεν εχω και την τοση αυτοπεποιθηση to begin with...

και αναπτυσσω αμυνες πειθοντας με οτι αυτοι που εχουν αυτοπεποιθηση απλα ειναι τοσο ignorant και αφελεις και οτι δεν θα επετρεπα σε μενα ποτε να φτασω σε τετοια επιπεδα ανασφαλειας... οχι δλδ οτι δεν ειμαι ανασφαλης, αλλα αυτοι οπου δειχνουν ασφαλεις εχουν τοσα στεγανα που τους επιτεπουν αυτη την ασφαλεια που δεν θα βουλιαξουν ποτε...
σαν το αλογο στο ζυγο που ξερει οτι καθε μερα θα βρει να φαει, με τιμημα την μη δυνατοτητα λοξοδρομησης λογω παρωπιδων.

ουυφφφφ!!!!! τελικα οσο πιο πολυ σκεφτομαι ποσο ανασφαλης ειμαι αλλο τοσο νιωθω καλυτερα με τον εαυτουλη μου.

ελπιζω τουλαχιστον να ειναι ασφαλη τα συμπερασματα της αυτοψυχαναλυσης μου.

παντως συνεχιζει να ειναι μια πανεμορφη βραδυα εκει εξω,
εβρεξε και η γη μυριζει γονιμοτητα,
ξεπλυθηκε η ασφαλτος και γλυστραει λιγοτερο,
πρεπει και να ομορφυνες αλλα δεν μπορω να πω με σιγουρια,
νυχτα ειναι αλλα να...
οτι δεν θα μπορεσω ποτε να πω θα το πεταξω στην λαλια
να ταξιδεψει σε γη, σε υδωρ, σε αερα, να παει μακρυα
να στειλει εγωισμους στο διαολο, μα ξαφνικα
να βρει τον παραληπτη και να ντραπω ξανα...