Ειχε καιρο να περασει τοσο καιρο τοσο "τον κακο του τον καιρο"
μια μερα χωρις εμφανη λογο ευτυχιας (κ εν πασει περιπτωσει σιγα τους λογους δυστυχιας μας)
γεμισε με χαρα σαν καστανο που ξεχειλιζει απτην κοιλια της γαλοπουλας.Κ ηταν τοσο επιθυμητη αυτη η χαρα που ξεχασε να την ρωτησει πως κ απτα λημερια του, απλα την ενιωθε κ χαιροταν σα χαζοχαρουμενος μπλογκοβλακας που εχει γραψει 7 φορες τη λεξη χαρα σε μια παραγραφο.
Αλλα θυμηθηκε να θυμηθει να ρωτησει τη χαρα προς τι η βιζιτα, γιατι οπως θυμοταν μικρος πολλες φορες χαιροταν χωρις να ξερει τον λογο κ ξαφνικα ενω θυμοταν οτι τον ηξερε τον πουστη, με ενα βινυλιοφθορο πηδημα βελονας πικαπ, ανταμωνε η ληθη την χαρα κ ξεχνουσε η χαρα τη ληθη και η μανα το παδι κ σαν ηλιθια που ειναι η χαρα εφευγε ξαφνου εντελως αδικα κ απροσμενα μονο κ μονο γιατι απλουστατα ξεχασε γιατι ειχε ερθει. Εντελως βλαμμενη κ αυτη αντι να μεινει να τη χορτασουμε λιγο που ξεροσταλιασαμε στη λυπη που θυμαται παντα η σκροφα το δρομο, εφυγε κ εδω που τα λεμε εφευγε την εκανε αλεκος κ μην την δειτε.
αλλα αυτη τη φορα της δειξαμε της χαρας... πανω που πηγε να φυγει η μαλακω, γραψαμε ενα αυτοπεριγραφικο αρλουμποειδες ποστ και η χαρα αν κ ξεχασε γιατι ειχε φυγει, ηρθε εδω κ θα σταματησω να πληκτρολογω γιατι καθομαι κ την κοιταω στα ματια κ της εξηγω οτι ειναι εντελως αδικο να φευγεις οταν ξεχνας γιατι ηρθες, μεινε και θα φροντισω να θυμηθεις οτιδηποτε, στην αναγκη θα σου πω ψεματα κ φιοριτουρες κ αηδιες κ θα μεταχειριστω οτι πειθαναγκαστικο κ μη λογο εχω κρυμμενο καλα στο ρετιρε και θα σε κανω να μεινεις για οσο καιρο θελω. και θα μου δωσεις εσυ την ευκαιρια να ξεχασω γιατι ηρθες και να σε στειλω εγω με τη σειρα μου στο γεροδιαολο να πας καριολα πουρχεσαι οποτε σε βολευει και φευγεις οποτε σε εχω περισσοτερη αναγκη. να πας να γαμηθεις μαλακω που με βαζεις κ γραφω βρισιες αντι να τις φωναζω να ξεθυμανω σωστα κ οχι να βλεπω μετα απο 10 χρονια τι μαλακιες εγραφα τοτε κ τι αθλιοβρισιδια...
εν κατακλειδι,
Γεια σου χαρα μωρο μου! ελα κ ας ξεχασεις γιατι ηρθες...
μια μερα χωρις εμφανη λογο ευτυχιας (κ εν πασει περιπτωσει σιγα τους λογους δυστυχιας μας)
γεμισε με χαρα σαν καστανο που ξεχειλιζει απτην κοιλια της γαλοπουλας.Κ ηταν τοσο επιθυμητη αυτη η χαρα που ξεχασε να την ρωτησει πως κ απτα λημερια του, απλα την ενιωθε κ χαιροταν σα χαζοχαρουμενος μπλογκοβλακας που εχει γραψει 7 φορες τη λεξη χαρα σε μια παραγραφο.
Αλλα θυμηθηκε να θυμηθει να ρωτησει τη χαρα προς τι η βιζιτα, γιατι οπως θυμοταν μικρος πολλες φορες χαιροταν χωρις να ξερει τον λογο κ ξαφνικα ενω θυμοταν οτι τον ηξερε τον πουστη, με ενα βινυλιοφθορο πηδημα βελονας πικαπ, ανταμωνε η ληθη την χαρα κ ξεχνουσε η χαρα τη ληθη και η μανα το παδι κ σαν ηλιθια που ειναι η χαρα εφευγε ξαφνου εντελως αδικα κ απροσμενα μονο κ μονο γιατι απλουστατα ξεχασε γιατι ειχε ερθει. Εντελως βλαμμενη κ αυτη αντι να μεινει να τη χορτασουμε λιγο που ξεροσταλιασαμε στη λυπη που θυμαται παντα η σκροφα το δρομο, εφυγε κ εδω που τα λεμε εφευγε την εκανε αλεκος κ μην την δειτε.
αλλα αυτη τη φορα της δειξαμε της χαρας... πανω που πηγε να φυγει η μαλακω, γραψαμε ενα αυτοπεριγραφικο αρλουμποειδες ποστ και η χαρα αν κ ξεχασε γιατι ειχε φυγει, ηρθε εδω κ θα σταματησω να πληκτρολογω γιατι καθομαι κ την κοιταω στα ματια κ της εξηγω οτι ειναι εντελως αδικο να φευγεις οταν ξεχνας γιατι ηρθες, μεινε και θα φροντισω να θυμηθεις οτιδηποτε, στην αναγκη θα σου πω ψεματα κ φιοριτουρες κ αηδιες κ θα μεταχειριστω οτι πειθαναγκαστικο κ μη λογο εχω κρυμμενο καλα στο ρετιρε και θα σε κανω να μεινεις για οσο καιρο θελω. και θα μου δωσεις εσυ την ευκαιρια να ξεχασω γιατι ηρθες και να σε στειλω εγω με τη σειρα μου στο γεροδιαολο να πας καριολα πουρχεσαι οποτε σε βολευει και φευγεις οποτε σε εχω περισσοτερη αναγκη. να πας να γαμηθεις μαλακω που με βαζεις κ γραφω βρισιες αντι να τις φωναζω να ξεθυμανω σωστα κ οχι να βλεπω μετα απο 10 χρονια τι μαλακιες εγραφα τοτε κ τι αθλιοβρισιδια...
εν κατακλειδι,
Γεια σου χαρα μωρο μου! ελα κ ας ξεχασεις γιατι ηρθες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου